Προφητικό έμελλε να είναι το preview του αγώνα όπου αναφερθήκαμε στην λανθασμένη προσέγγιση της πλειοψηφίας του κόσμου του ΑΡΗ για αυτό το παιχνίδι που με μια παράλογη αισιοδοξία απαιτούσε και έβλεπε εύκολη νίκη κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννενα. Το να θέλει και να ζητάει κάτι το τέτοιο ο Αρειανός φίλαθλος μου φαίνεται ως ένα σημείο φυσιολογικό μιας και είναι στο DNA του, το να παρασύρεται όμως το τεχνικό τιμ και να αγνοεί τα δεδομένα του φετινού ΑΡΗ είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και ίσως να είναι η αρχή της προβληματικής εικόνας του σημερινού ΑΡΗ.

Με μια πρόχειρη ματιά μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε ότι όταν ολόκληρη η ομάδα αμύνεται αποφεύγει τα πολλά τα λάθη με αλληλοκαλύψεις και έχει και τους παίκτες που μπορούν να χτυπήσουν στην κόντρα όπως είναι ο Γιαννώτας αλλά και ο Αγκάνθο που με τις ντελικάτες κινήσεις του μπορεί να αιφνιδιάσει κάθε αντίπαλη άμυνα. Αυτά τα χαρακτηριστικά στα εκτός έδρας παιχνίδια αλλά και απέναντι σε αντιπάλους που θέλουν να έχουν τον πρώτο λόγο στο παιχνίδι μπορεί να είναι αρκετά για να κάνουμε τις ζημιές και να κλέψουμε βαθμούς. Όταν όμως αγωνίζεσαι μέσα στην έδρα σου με αντιπάλους όπως είναι ο ΠΑΣ Γιάννενα, η Βέροια, ο Πλατανιάς και ομάδες ανάλογου επιπέδου είναι απαραίτητο να βάλεις άλλα στοιχεία στο παιχνίδι σου όπως περισσότερη ταχύτητα, καλύτερες αλληλοκαλύψεις, δημιουργικότητα στην επίθεση και συγκέντρωση στα αμυντικά σου καθήκοντα για να αποφύγεις λάθη που μπορεί να σου στοιχίσουν. Αυτά λοιπόν τα απαραίτητα στοιχεία για την ώρα η ομάδα μας δεν δείχνει να τα έχει, και αυτό δεν είναι κάτι που φάνηκε σήμερα απλά αυτό που έγινε σήμερα ήταν άλλη μια επιβεβαίωση των δυνατοτήτων της ομάδος μας. Ακριβώς όλα αυτά περίμενα να είχε κατανοήσει το προπονητικό τιμ και να είχε στήσει την ομάδα με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Προσέχοντας πρώτα την άμυνα, παίρνοντας σιγά σιγά το κέντρο και βγαίνοντας διστακτικά μπροστά με καμιά κόντρα από λάθος στο κέντρο, καμιά γιόμα, κανά στημένο, σε ένα πιο αργό τέμπο, ελαφρώς πιο πονηρά κοιμίζοντας τον αντίπαλο και όχι δίνοντας του το δικαίωμα να κάνει από το 1' το παιχνίδι που είχε σχεδιάσει από πριν. Άγιαξ της Ηπείρου είναι το χαϊδευτικό των Ιωαννίνων και πραγματικά ακριβώς σαν τον Άγιαξ των καλών εποχών καταφέραμε να τους κάνουμε να φαίνονται στο Α΄ ημίχρονο. Με κάθε ευκαιρία οι παίκτες του ΠΑΣ Γιάννενα έβγαιναν στην κόντρα κυρίως από κέντρο παρά τα 3 αμυντικά χαφ , έσπαζαν την μπάλα ιδανικά δεξιά ή αριστερά και δημιουργούσαν την μια ευκαιρία μετά την άλλη με τον πλέον υποδειγματικό τρόπο. Πανικός μετά το πρώτο γκολ, αναμενόμενο το δεύτερο γκολ, ευτυχώς δεν ήρθε και το τρίτο παρά τις πολύ καλές ευκαιρίες κυρίως από την πλευρά του Ψυχογιού που ήταν σαν να βλέπουμε 3-4 φορές την ίδια φάση στο ριπλέι... Τώρα βέβαια όποια κριτική και αν κάνουμε για τον τρόπο με τον οποίο έστησαν για άλλο ένα παιχνίδι την ομάδα ο Πασιαλής και ο Μπουγιουκλής όταν βλέπεις αυτή την νωθρότητα και ανόητα λάθη από την πλειοψηφία των παικτών όλα τα άλλα περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Μάλιστα οι ίδιοι οι παίκτες μας κατάφεραν να μας αποδείξουν στο Β ημίχρονο ότι αν θέλουν μπορούν να τα καταφέρουν πολύ καλύτερα και να βγάλουν την ενέργεια που περιμένουμε να βγάλουν μέσα στο γήπεδο. Αν και υπήρχαν πολλοί αρνητικοί πρωταγωνιστές δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιον μιας και σχεδόν όλοι ήταν τραγικοί. Επειδή λοιπόν όπως είπε και ο κ.Πασιαλής αυτοί είναι οι παίκτες της ομάδος μας θέλοντας να τονίσει ότι το υλικό της ομάδος μας είναι περιορισμένων δυνατοτήτων θα πρέπει να στήνει και την ομάδα ανάλογα. Η φετινή χρονιά είναι χρονιά επιβίωσης και αυτό σημαίνει ότι κάθε βαθμός είναι χρυσάφι. Και όταν ομάδες με σαφώς καλύτερο υλικό από το δικό μας έχουν κάνει πορείες μεγάλες, έχουν πάρει τίτλους με βάση την άμυνα και κερδίζοντας με μισό γκολ τότε ο φετινός ΑΡΗΣ με το υλικό που έχει είναι υποχρεωμένος να αφήσει στην άκρη τα θέλω του κόσμου για καλές παρουσίες, επιβλητικές νίκες κτλ και να ματώσει για κάθε βαθμό μέσα στο γήπεδο που θα πρέπει να κερδίσει με όποιον τρόπο μπορεί.

Φυσικά επειδή ΑΡΗΣ είσαι και μένεις μακριά από κουμπαριές, κέντρα αποφάσεων κτλ λογικό είναι να έχεις το "κοράκι" απέναντι σου. Αν ο Δελφάκης έβρισκε το θάρρος να δώσει το εμφανέστατο πέναλτι πάνω στον Γιαννώτα και την κόκκινη στον τερματοφύλακα του ΠΑΣ Γιάννενα τότε με το σκορ 1-2, τον αντίπαλο μας με 10 παίκτες και 40' να απομένουν πολύ πιθανόν να βλέπαμε ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι με εντελώς διαφορετικό αποτέλεσμα. ΄Οσο για το τρίτο γκολ των Ιωαννίνων που σίγουρα πολλοί καλοθελητές θα βρεθούν να αναδείξουν να τους προλάβω και να τους πω ότι εκεί τουλάχιστον δεν είχαμε αλλοίωση αποτελέσματος. Κρίμα για τον κόσμο που στηρίζει τόσο αυτή την ομάδα παρά τις πίκρες. Η παρουσία του και σήμερα είναι μια υπόσχεση ότι δεν θα εγκαταλείψουμε την μάχη έτσι εύκολα. Μια υπόσχεση προς όλους όσους κινούνται μέσα και έξω από τον ΑΡΗ μας που κάποια στιγμή θα πρέπει να αναγνωρίσουν και την προσπάθεια του κόσμου γιατί η υπομονή μας έχει τελειώσει.

ΥΓ. Τώρα που χάσαμε μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή για να ξαναθυμηθούμε σημαντικά θέματα όπως είναι η διοίκηση Πρωτοδικείου και ο λογιστικός έλεγχος? Άλλα ξέχασα, έχουμε Ζαμπέτα και τα κανονίζει όλα! Insert coin and push play button...